Kooklessen en een eiland

18 juli Cooking Class

Vandaag staat er een culinaire vader-dochter activiteit op het programma. Floortje en ik gaan Indonesisch koken bij Angrek Putih, een homestay waar ze cooking classes organiseren. Floortje heeft er al maanden zin in. En ik ook, want zo vaak doen we geen dingen echt met z'n 2-tjes. En het feit dat je de Indonesische maaltijd die we zelf gaan maken daarna ook mogen opeten is natuurlijk een fijn vooruitzicht. Eerst ontbijten we nog met z'n allen bij ons hotel. Floortje en ik worden pas om half 12 opgehaald dus we kunnen het rustig aan doen. Dit is geloof ik de eerste dag van onze vakantie dat we de wekker niet hoeven te zetten. Ook wel eens fijn. Dus we nemen het ervan. We slapen lekker uit en ontbijten op ons gemakkie.

Als we worden opgehaald zitten er al 3 Australiërs (2 mannen en een vrouw) in het busje. De dame blijkt een Nederlandse moeder te hebben die in 1957 met de boot (6 weken onderweg!) naar Australië is vertrokken voor een vakantie en daar een Engelsman tegen het lijf liep en nooit meer naar Nederland is teruggegaan. Ze spreekt een paar woordjes Nederlands. Een van de mannen is jaloers op mij omdat zijn dochter dit soort dingen niet met haar vader wil doen. Die van mij lekker wel! Als we na een ritje van 15 minuten aankomen op de homestay staat er al een lange tafel klaar met kooktoestellen en allemaal schaaltjes met soorten groenten en kruiden. Een stel uit Mauritius verblijft in de homestay en zal ook mee doen waardoor we in totaal met 7 zijn.

Linda, een klein Indonesisch vrouwtje is de Chef. Eerst een welkomstdrankje en dan krijgen we allemaal een schort. Het echte werk kan beginnen. We gaan allemaal 1 gerecht maken. Ik ga Lombok chicken curry maken en Floortje een pittige salade. De anderen maken vispakketjes, maisfritters, soto ayam, saté ayam en pandan pannenkoekjes met kokos. Lekker....! We krijgen contant instructies van de chef. In het begin vooral veel dingen klein snijden en in de vijzel fijn maken. Ik denk dat ik wel een uur heb staan 'vijzelen'. Veel knoflook, chilli's, sjalotjes, kurkuma, een paar grote noten die op macademia's lijken. Floortje's salade bestaat uit hele lange groene bonen, een groente waar ik de naam niet meer van weet, taugé en varen. Ja echt! De dressing maakt ze van kokosmelk, Chili peper, 5 tenen knoflook en gedroogde garnalen pasta. We krijgen de recepten achteraf maar we gebruiken toch wel wat ingrediënten die we thuis moeilijk kunnen krijgen. De vraag is dus of we alles exact na kunnen maken. Maar dat maakt niet uit, want het is echt heel leuk om samen te doen. Floortje doet het goed en helpt ook nog de anderen. We proeven van elkaars gerechten voordat alles helemaal klaar is zodat we nog chili's, zout of suiker toe kunnen voegen. Na 3 uurtjes ploeteren is alles echt klaar en worden de gerechten in mooie schalen door ons op tafel gezet. Aanvallen! Alles is even lekker en alles gaat ook op.

Floortje en ik hebben samen een hele leuke dag gehad. Tegen 4 uur zijn we weer terug in het hotel. Kunnen we nog fijn een duik nemen voordat het happy hour begint!

's Avonds lopen we naar naar ons favoriete restaurantje en ik eet weer Indonesisch. Kan dat wel 3 keer per dag eten. Floortje bestelt liever een burger. Na het eten nog even naar de Indomaret (de Indonesische appie) voor een ijsje voor de kids. We hopen stiekem dat het mobiele martabak kraampje er weer staat zodat Mirjam en ik ook nog een lekker toetje kunnen eten. Martabak is een soort van dikke pannenkoek die je kunt laten bakken met pinda's, banaan, chocolade en, hoe vreemd het ook klinkt, kaas. Dus wat calorieën betreft best prima, not! Eergisteren hebben ook al een martabak gekocht bij het zelfde stalletje en kwamen erachter dat 1 martabak genoeg is voor 4 personen. En wat een mazzel: het kraampje staat er weer. Dus we gaan ervoor want voor het zelfde geld is dit de laatste keer dat we dit kunnen bestellen. Wij kiezen voor de variant met schijfjes banaan en gecondenseerde melk. Of we nog wat extra gula (suiker) en boter willen? Wel ja joh! We leven maar 1 keer. Wat een feest. De kids lusten dit uiteraard ook, dat is geen verrassing.

Met bolle buikjes lopen we naar het hotel voor ons laatste nachtje op Lombok. Morgenochtend half 10 met de speedboat naar Gili Air, een klein eilandje voor de kust van Lombok. Mirjam en ik zijn daar 17 jaar gelden samen geweest. Toen waren er eigenlijk alleen basic hutjes, geen internet, geen airco en alleen stroom na 18.00 uur. Nu hebben we een klein resortje aan het strand met een zwembadje geboekt. We zullen het eiland vast niet herkennen, maar we hebben er zin in. Lekker een paar dagen helemaal niks doen behalve snorkelen, zwemmen, lezen, eten en drinken.


19 juli Gili Air, here we come!

Na het ontbijt worden we door een busje opgehaald en naar een strandje gebracht waar de speedboat al op ons ligt te wachten. Sam en Tijn zijn helemaal hyper want met een speedboat de zee op is natuurlijk vet cool. De koffers worden er in gezet en met 200pk scheuren we richting Gili Air. Met 15 minuten zijn we op het strand van Sunrise Resort. Het strand is smal dus dat valt een beetje tegen. We houden het er maar op dat het vloed is. Zodra we het trappetje van het strand oplopen en het resortje inlopen weten we dat we goed zitten. Meteen het eiland gevoel. Wat een te gekke plek is dit. Heel leuk aangekleed en een zeer relaxte sfeer. Super vriendelijke jongens die hier werken. We hebben voor de eerste nacht 2 kamers naast elkaar. 1 kamer is al klaar voor gebruik dus daar kunnen we onze spullen inzetten. Op het grote bed liggen bloemetjes en blaadjes en alle details zijn volgens Mirjam in Annie Sloan duckegg green kleuren geverfd. Morgen verkassen we naar een familysuite met 2 slaapkamers en 2 badkamers. Hopelijk net zo mooi als deze kamers. Maar dat komt vast goed. De rest van de dag zwemmen we in het zwembad en verkennen we te voet het eilandje. Er is één zandweggetje waaraan allemaal winkeltjes en restaurantjes zitten. Veel restaurantjes hebben van die fijne Lounge banken en stoeltjes en tafeltjes op het strand. We weten al waar we gaan eten vanavond. Maar eerst nog even een ijsje bij scooperific, een ijstentje met 'Gili Air made' icecream. Ik heb zo mijn twijfels maar lekker is het wel. En dan natuurlijk nog weer even zwemmen. Het restaurantje blijkt een goede keus. Ten eerste is het veel goedkoper dan ons resort (niet geheel onbelangrijk) en de jongen die ons bedient (qua uiterlijk een mix van Bob Marley en Jimi Hendrix) blijkt bijna net zo goed te kunnen goochelen als Hans Kazan. Free entertainment en hij heeft ook de avond van z'n leven. Het is echt hylarisch. Lekker idee dat we hier 4 nachten blijven!