Laatste dagen
Door: André
Blijf op de hoogte en volg Mirjam & co
29 Juli 2017 | Indonesië, Naisano Dua
27 juli (André)
Ondanks dat we de wekker niet hebben gezet, worden we redelijk op tijd wakker. Laatste ontbijtje bij het Novotel want we verkassen naar het Grand Hyatt in Nusa Dua. Daar zijn we 2 keer eerder geweest en dat is erg goed bevallen dat we hebben besloten daar de laatste 2 nachten te verblijven ondanks dat het een tikkie boven budget is. We zullen onze reis door Indonesië dus in 'style' afsluiten. Maar eerst nog even heel rustig wakker worden, opstaan en ontbijten. Sam voelde zich gisteravond al niet zo lekker en is vanochtend nog steeds niet helemaal de oude. Hij heeft geen trek en hangt in zijn stoel. Uiteindelijk eet hij toch wel iets en lijkt een beetje op te knappen als er flesjes yakult op het ontbijtbuffet worden neergezet. Die zijn favoriet. Na het ontbijt regel ik een transfer naar het Hyatt en gaan we de tassen inpakken. Om een uur of 10 zitten we in de auto en een kwartier later staan we in de enorme lobby van het Grand Hyatt Nusa Dua. Gek en heerlijk om hier na 5 jaar weer te staan. Ik check in terwijl de kinderen zich bezighouden met de vissen in de vijvers. De kamers zijn al klaar, da's prettig. Ik loop naar Mirjam en de kids en daar blijkt dat Sam en Tijn al op zoek zijn gegaan naar de zwembaden en de waterglijbaan. Ik loop met Floortje en de dame van het hotel (jawel, je wordt hier naar je kamer gebracht!) naar onze kamers en Mirjam gaat de mannetjes zoeken. Wij krijgen 2 connecting kamers met enorme bedden. Goed geregeld! Als Mirjam de kamers binnen komt heeft ze alleen de kleren van de jongens bij zich. Die zijn dus al aan het zwemmen en inmiddels al 100 keer van de glijbaan geweest. Het gaat dus weer goed met Sam. We vinden even later een plekje aan een van de zwembaden in de zon en onder de bomen. We hebben 3 opblaasbanden die we door 1 van de poolboys laten opblazen. Dat klinkt decadent maar gelukkig heeft hij een automatische pomp dus in slechts 1 minuut is het klusje geklaard. En nog geen 2 minuten later sjezen Floortje, Sam en Tijn met een rotgang van de glijbaan.
Net na de middag lopen we naar The Bali Collection, een klein winkelcentrum met veel toeristen shopjes en restaurantjes. We kopen wat te eten in supermarkt Coco en doen een goede koffie bij Starbucks. We zien her en der bordjes staan over het Nusa Dua Light Festival en volgen de pijlen daar naar toe. Want dat klinkt leuk. We komen bij de ingang van een terrein aan zee waar om 7 uur 's avonds allemaal lichtjes worden aangedaan en waar hele grote verlichte figuren van dieren staan. En er zijn foodtrucks waar je allerlei lekkere hapjes kunt kopen. Het is pas half 4 dus we lopen eerst nog over het strand terug naar het hotel. Nog even zwemmen en de fles rosé die we in het vorige hotel hebben gekregen opdrinken. Smaakt goed! Gedoucht vertrekken we rond 7 uur naar het Light Festival. Hartstikke leuk. We eten voor weinig aan een klein houten tafeltje onze gerechtjes. De jongens nemen sosis bakar, oftewel worst van de bbq, mirjam en Floortje gaan voor kebab (not spicy, maar stiekum toch wel!) en ik neem ayam terriyaki. Bintang erbij en smullen maar. We lopen rond en de kinderen kopen nog een kaartje voor een kwartiertje trampoline spingen. Er zijn ook nog botsauto's, maar die vonden ze zelfs in Roemenië niet meer veilig, dus die slaan we over. Vooral veel locals hier, maar daardoor des te leuker. Echt weer een top avond. Teruglopend naar het hotel wordt Tijn een beetje triest want hij realiseert zich plotseling dat we bijna naar huis gaan. Kleine traantjes rollen over zijn wangen. We merken allemaal dat het er bijna opzit. In voorgaande jaren vonden we het allemaal wel weer lekker om naar huisje te gaan maar nu hebben we toch het gevoel dat het een paar dagen te kort is.
Oh ja, nog even een kort verhaaltje over onze taxi chauffeur in Ubud. Om van Ubud centrum terug naar ons hotel te komen hebben we 2 keer een taxi genomen. Het was net te ver om te lopen en ook best donker. Taxi's zijn niet duur dus geen probleem. Er staan overal mannetjes op de stoep met een bordje met 'taxi' erop. Locals die een auto hebben proberen zo iets bij te verdienen. We hadden er dus snel 1 gevonden en spraken een prijs af. De eerste vraag die meestal gesteld wordt als je hier in gesprek raakt is 'where are you from'. Als je dan verteld dat je uit Holland komt beginnen ze vaak over voetbal. Dus dan worden er wat namen van voetballers opgenoemd. Vanbasten, Goelit en ga zo maar door. Deze taxi chauffeur verraste ons enigszins toen hij vroeg: 'you know Danny di Moenk?' Dat was al reden voor ons om in lachen uit te barsten. Hij bleek Danny de Munck en z'n gezin te hebben rondgereden over Bali toe hij daar was voor vakantie en tegelijk opnames maakte voor de realiteit show die hij toen had. 'Yes, Danny & Jenny!' Geweldig.... Maar dat was nog niet alles. 'And do you know Jan di Boevie?'. Serieus? Die had hij ook rond gereden. We hebben ons rotgelachen. Helemaal toen hij over Nina Brink begon. Had ook in zijn auto gezeten. Dat geloof je toch niet....!
28 & 29 juli
De laatste twee dagen zijn aangebroken. We doen niets meer. Zwemmen, van de glijbaan, een ijsje eten, koffie bij de Starbucks, nog wat laatste souvenirs en een betaalbaar restaurantje uitzoeken voor het avondeten. Je zou er moe van worden ;-) Vanavond vliegen we naar huis. See you soon! Bedankt voor alle leuke reacties!
Ondanks dat we de wekker niet hebben gezet, worden we redelijk op tijd wakker. Laatste ontbijtje bij het Novotel want we verkassen naar het Grand Hyatt in Nusa Dua. Daar zijn we 2 keer eerder geweest en dat is erg goed bevallen dat we hebben besloten daar de laatste 2 nachten te verblijven ondanks dat het een tikkie boven budget is. We zullen onze reis door Indonesië dus in 'style' afsluiten. Maar eerst nog even heel rustig wakker worden, opstaan en ontbijten. Sam voelde zich gisteravond al niet zo lekker en is vanochtend nog steeds niet helemaal de oude. Hij heeft geen trek en hangt in zijn stoel. Uiteindelijk eet hij toch wel iets en lijkt een beetje op te knappen als er flesjes yakult op het ontbijtbuffet worden neergezet. Die zijn favoriet. Na het ontbijt regel ik een transfer naar het Hyatt en gaan we de tassen inpakken. Om een uur of 10 zitten we in de auto en een kwartier later staan we in de enorme lobby van het Grand Hyatt Nusa Dua. Gek en heerlijk om hier na 5 jaar weer te staan. Ik check in terwijl de kinderen zich bezighouden met de vissen in de vijvers. De kamers zijn al klaar, da's prettig. Ik loop naar Mirjam en de kids en daar blijkt dat Sam en Tijn al op zoek zijn gegaan naar de zwembaden en de waterglijbaan. Ik loop met Floortje en de dame van het hotel (jawel, je wordt hier naar je kamer gebracht!) naar onze kamers en Mirjam gaat de mannetjes zoeken. Wij krijgen 2 connecting kamers met enorme bedden. Goed geregeld! Als Mirjam de kamers binnen komt heeft ze alleen de kleren van de jongens bij zich. Die zijn dus al aan het zwemmen en inmiddels al 100 keer van de glijbaan geweest. Het gaat dus weer goed met Sam. We vinden even later een plekje aan een van de zwembaden in de zon en onder de bomen. We hebben 3 opblaasbanden die we door 1 van de poolboys laten opblazen. Dat klinkt decadent maar gelukkig heeft hij een automatische pomp dus in slechts 1 minuut is het klusje geklaard. En nog geen 2 minuten later sjezen Floortje, Sam en Tijn met een rotgang van de glijbaan.
Net na de middag lopen we naar The Bali Collection, een klein winkelcentrum met veel toeristen shopjes en restaurantjes. We kopen wat te eten in supermarkt Coco en doen een goede koffie bij Starbucks. We zien her en der bordjes staan over het Nusa Dua Light Festival en volgen de pijlen daar naar toe. Want dat klinkt leuk. We komen bij de ingang van een terrein aan zee waar om 7 uur 's avonds allemaal lichtjes worden aangedaan en waar hele grote verlichte figuren van dieren staan. En er zijn foodtrucks waar je allerlei lekkere hapjes kunt kopen. Het is pas half 4 dus we lopen eerst nog over het strand terug naar het hotel. Nog even zwemmen en de fles rosé die we in het vorige hotel hebben gekregen opdrinken. Smaakt goed! Gedoucht vertrekken we rond 7 uur naar het Light Festival. Hartstikke leuk. We eten voor weinig aan een klein houten tafeltje onze gerechtjes. De jongens nemen sosis bakar, oftewel worst van de bbq, mirjam en Floortje gaan voor kebab (not spicy, maar stiekum toch wel!) en ik neem ayam terriyaki. Bintang erbij en smullen maar. We lopen rond en de kinderen kopen nog een kaartje voor een kwartiertje trampoline spingen. Er zijn ook nog botsauto's, maar die vonden ze zelfs in Roemenië niet meer veilig, dus die slaan we over. Vooral veel locals hier, maar daardoor des te leuker. Echt weer een top avond. Teruglopend naar het hotel wordt Tijn een beetje triest want hij realiseert zich plotseling dat we bijna naar huis gaan. Kleine traantjes rollen over zijn wangen. We merken allemaal dat het er bijna opzit. In voorgaande jaren vonden we het allemaal wel weer lekker om naar huisje te gaan maar nu hebben we toch het gevoel dat het een paar dagen te kort is.
Oh ja, nog even een kort verhaaltje over onze taxi chauffeur in Ubud. Om van Ubud centrum terug naar ons hotel te komen hebben we 2 keer een taxi genomen. Het was net te ver om te lopen en ook best donker. Taxi's zijn niet duur dus geen probleem. Er staan overal mannetjes op de stoep met een bordje met 'taxi' erop. Locals die een auto hebben proberen zo iets bij te verdienen. We hadden er dus snel 1 gevonden en spraken een prijs af. De eerste vraag die meestal gesteld wordt als je hier in gesprek raakt is 'where are you from'. Als je dan verteld dat je uit Holland komt beginnen ze vaak over voetbal. Dus dan worden er wat namen van voetballers opgenoemd. Vanbasten, Goelit en ga zo maar door. Deze taxi chauffeur verraste ons enigszins toen hij vroeg: 'you know Danny di Moenk?' Dat was al reden voor ons om in lachen uit te barsten. Hij bleek Danny de Munck en z'n gezin te hebben rondgereden over Bali toe hij daar was voor vakantie en tegelijk opnames maakte voor de realiteit show die hij toen had. 'Yes, Danny & Jenny!' Geweldig.... Maar dat was nog niet alles. 'And do you know Jan di Boevie?'. Serieus? Die had hij ook rond gereden. We hebben ons rotgelachen. Helemaal toen hij over Nina Brink begon. Had ook in zijn auto gezeten. Dat geloof je toch niet....!
28 & 29 juli
De laatste twee dagen zijn aangebroken. We doen niets meer. Zwemmen, van de glijbaan, een ijsje eten, koffie bij de Starbucks, nog wat laatste souvenirs en een betaalbaar restaurantje uitzoeken voor het avondeten. Je zou er moe van worden ;-) Vanavond vliegen we naar huis. See you soon! Bedankt voor alle leuke reacties!
-
29 Juli 2017 - 19:19
Dewitjes:
Ohh, alweer voorbij!!
Wat is het snel gegaan, maar wat hebben jullie weer een leuke reis gehad.
Het lijkt of we allemaal voelen dat de tijd deze vakantie zo snel voorbij vliegt.
Ook wij vinden de vakantiedagen door onze vingers glippen....
Goede reis terug en veilig thuiskomen!!
Liefs uit Braboland van ons vieren. -
29 Juli 2017 - 21:07
Mariella:
We zijn weer helemaal bij, fantastisch om jullie verhalen te lezen!
Tot snel, goede reis terug!
Groetjes van ons allemaal vanuit Mallorca! -
30 Juli 2017 - 09:48
Oma Riet:
Lieve lieve kinderen.
Wat jammer voor jullie dat deze geweldige vakantie voorbij is.
Ook wij hebben ervan genoten.
Blij dat we jullie snel weer zien. kus opa Joop en oma Riet -
30 Juli 2017 - 10:18
Corrie Jansen:
Ik vind het ook jammer dat jullie vakantie voorbij is. Ik heb genoten van jullie reisverhalen en heb in mijn hoofd en beetje meegereisd.
Goede reis gewenst en je moet maar zo denken, thuis kan het zo af en toe ook weleens een beetje leuk zijn.
Groeten
Corrie
-
30 Juli 2017 - 15:40
Jenny:
Bedankt dat ik mee mocht genieten met jullie! Hoop dat jullie weer veilig thuis gekomen zijn.
Liefs Jenny -
05 Augustus 2017 - 20:03
Jozien Veenendaal:
Via en dankzij Jenny mocht ik weer meegenieten van jullie schitterende reis! Bedankt en misschien tot volgend jaar! Groetjes van Jozien.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
