De start
Door: Mirjam
Blijf op de hoogte en volg Mirjam & co
12 Juli 2017 | Indonesië, Jogjakarta
7 juli 2017
Vandaag is de dag dat we op vakantie gaan. Maar voordat het zover is, gaan we nog een laatste keer naar school. Sam en Tijn nemen afscheid van hun meester en juf en ik neem afscheid van de kinderen uit mijn groep die volgend schooljaar naar groep 3 gaan. Floortje is al vrij, zij start na de zomervakantie op de middelbare school en heeft dinsdagavond het jaar afgesloten met de eindmusical.
Om elf uur haalt André Sam en Tijn uit school, zodat we de trein van 12:10u naar Schiphol kunnen pakken. Bepakt en bezakt staan we op het perron als oma Riet en Anke met Daan nog even langsfietsen om ons uit te zwaaien. Nu is het echt zover. We zijn er klaar voor!
Het is rustig in de trein. Als we uitstappen check ik nog even de plekken van de kinderen, voor het geval ze iets hebben laten liggen. Alles zit weer in de rugzakjes, dus klaar om te gaan. We zijn nog maar amper richting het inchecken of ik kom erachter dat ik mijn sweater in de trein heb laten liggen. Hoe slim kun je zijn! Gelukkig zijn er genoeg kledingwinkels op Schiphol, dus binnen tien minuten heb ik een nieuwe. Gelukkig is de sale al begonnen! Ik steek hem diep in mijn rugzak, dan kan dat niet nog een keer misgaan.
De chaos op Schiphol valt mee, dus na een uurtje zitten we aan de koffie met uitzicht op de vliegtuigen. Nu wachten tot de vlucht vertrekt.
Het is een behoorlijk lange reis. Na een vlucht van zes uur naar Qatar, twee uur wachten en dan nog een vlucht van acht uur zijn we op Java aangekomen. We blijven een nachtje in een hotel vlakbij het vliegveld. De volgende dag moeten we namelijk om half drie verder naar Yogyakarta. Het hotel heeft een zwembad, dus we vermaken ons vast wel even.
We zijn zeer verbaasd als we bij het zwembad aankomen en het overdekt blijkt te zijn. Het is een bijzondere gewaarwording. We krijgen sleutels voor een kluisje waar niet alleen een handdoek in hangt, maar ook een zwembroek?! Ah! Al snel wordt duidelijk wat eigenlijk de bedoeling is. Met de zwembroek kun je gebruik maken van de sauna, een groot glazen hok, waar allemaal mannen in zitten te zweten. Allemaal met die zwarte zwembroek aan. Het ziet er bijzonder uit. Maar goed, we kunnen zwemmen!!! Dus na een duik en nog een duik, eten we wat in het restaurant op het dakterras en duiken we ons bed in. Morgen weer een vlucht voor de boeg.
9 juli
Na een lekker ontbijtje vertrekken we weer naar de luchthaven. Het wordt een dag van wachten en reizen. Onze vlucht vertrekt om 14:35, dus hangen we twee uur bij de Starbucks. We spelen 5 potjes Piratatak, lezen wat, spelen spelletjes op de IPad en dan mogen we weer de lucht in. En dan zijn we eindelijk op de plek van bestemming. Hier blijven we vier nachten om van alles te beleven.
10 juli
We worden om half tien opgehaald door onze gids. Eerst genieten we van een heerlijk ontbijt en dan stappen we in de auto. De rit duurt een uurtje. Eerst door de drukke stad en vervolgens door de rijstvelden en de dorpjes. Hier krijgen we een beeld van Java. We kennen Indonesië al wel een beetje en komen tot de conclusie dat Java overeenkomt met het beeld wat wij van Indonesië hebben.
We gaan eerst sandboarden in de duinen. Dat leek ons een leuke bezigheid voor de kinderen. Sam wil heel graag een keer snowboarden, maar en op wintersport en een verre reis is te veel van het goede. Dan maar sandboarden. Vreemde sport. Het is eigenlijk snowboarden op het zand. De plank wordt ingevet met boenwas en dan glijd je zo de zandduin af. We oefenen eerst een beetje en dan begint het echte werk. Ik houd mijn hart vast als André van de duin afkomt. Zijn fietstourtje waarbij een plastic zakje tussen de spaken komt en hij over de kop vliegt en vervolgens twee keer geopereerd moet worden, staat nog vers in mijn geheugen gegriefd..... Maar het gaat goed. Hij valt gelukkig zacht:-)
Sam en Tijn hebben de smaak te pakken. Zij racen een paar keer de heuvel af en vallen tegen het einde van de rit pas in het zand. Floortje houdt het veilig, zij gaat zittend op de plank de duin af. Pas als Sam met een enorme duik in het zand hapt, is het genoeg voor vandaag. Hij ziet zwart van het zand en lijkt wel zwarte Piet. Ook Floortje heeft het zand tot achter haar oren. Tijd voor een verse kokosnoot en dan door naar het strand.
Het is ook hier zomervakantie. Het strand ligt vol dagjesmensen. Voor het vertier huren ze een quad, waarop ze heel langzaam met hun kind een rondje op rijden. Ook staat het vol paardenkarretjes. Een rij parasolletjes met een strandmatje eronder is te huur. De verhuurster veegt met de snelheid waarmee het zand op de mat waait, het zand er weer af. Grote harten, versierd met bloemen, zijn te gebruiken om jezelf te vereeuwigen op het strand. De meeste mensen staan met hun tenen in het water, want ze hebben geen zwemdiploma en de golven zijn veel te hoog. Er zijn grote vierkante kuilen gegraven waarin blauw plastic ligt en daarop weer een laagje water. Homemade zwembaden voor de kleintjes. Iedereen geniet hier. En wij genieten van dit bijzondere schouwspel.
We gaan door naar het dorp van onze gids. Hij heeft fietsen voor ons geregeld, waarmee we door zijn dorp gaan fietsen. Maar eerst krijgen we een warm onthaal van zijn vrouw en twee kinderen. Er staat zelfgemaakte sinaasappellimonade voor ons klaar. Een chocoladecake en bananenchips. We zijn meer dan welkom. Floortje en ik maken even gebruik van zijn toilet. Het is toch wel confronterend om te zien dat hun toilet, een gat in de vloer, ook meteen de douche is en de plek waar je je tanden poetst. Naast het toilet is een grote waterput met een emmer er boven. En meteen daaraan vast zit de buitenkeuken. Een golfplatendak zorgt dat alles droog blijft als het regent. Het gebouw ervoor is hun huis. Ze bouwen in gedeelten, want na iedere verdieping moet er weer gespaard worden. Opa en oma en zus met manlief wonen er ook. Onze gids had wel ergens anders willen wonen, maar zijn ouders gaven geen toestemming. En als enige zoon ben je verplicht bij je ouders te wonen. Tradities worden hier in ere gehouden. Ik vermoed dat de slaapkamers in het nieuwe gedeelte zitten. De keuken zal wel fase drie of vier van het bouwproject zijn.
We springen op de fiets en gaan eerst naar de dorpssmid. Met drie man tegelijk wordt het ijzer gesmeden als het heet is. Roodgloeiend! Het gereedschap wat gebruikt wordt om de rijst te bewerken wordt hier allemaal gemaakt. Vervolgens fietsen we door naar een familie die tempeh maakt. Een oma zonder tanden draait aan een wiel waardoor de soyabonen in een pers komen en ontvelt worden. Na een drogingsproces worden er, in bananenbladeren, kleine pakketjes van gemaakt. Deze moeten 24 uur drogen en zijn daarna klaar voor de verkoop. Wij mogen ook even proberen de pakketjes te maken. Ja hoor, we zijn aangenomen! Oma vindt ons wel vermakelijk. En de rest van haar familie lacht met haar mee. Ik geloof dat ik ook heel hard zou moeten lachen om toeristen die een verwoede poging doen pakketjes te vouwen van bananenbladeren waarbij het ene na het andere pakketje openscheurt omdat de bladeren niet goed gevouwen worden. Origami in de keuken!
Dan door naar de familie die tofu maakt. De gids legt uit hoe dit in zijn werk gaat. We blijven hier kort en dan door naar de laatste familie waar we een bezoek aan brengen. Deze familie maakt seroendeng. Drie soorten; kip, rundvlees en kokos. Een langdurig proces van koken, indikken en nog meer koken. We proeven alle soorten. Het smaakt lekker, maar we proeven toch voorzichtig. De vliegen die af en toe op de grote schalen landen, maken toch dat je niet meer dan een hap ter grootte van luciferkopje in je mond steekt. We willen niet de rest van de vakantie met buikloop rondlopen...... En daarmee sluiten we de fietstour af. We bedanken het gezin van de gids voor de gastvrijheid en gaan weer terug naar ons hotel. Nog een duik in het zwembad en we kijken terug op een bijzondere dag!
Vandaag is de dag dat we op vakantie gaan. Maar voordat het zover is, gaan we nog een laatste keer naar school. Sam en Tijn nemen afscheid van hun meester en juf en ik neem afscheid van de kinderen uit mijn groep die volgend schooljaar naar groep 3 gaan. Floortje is al vrij, zij start na de zomervakantie op de middelbare school en heeft dinsdagavond het jaar afgesloten met de eindmusical.
Om elf uur haalt André Sam en Tijn uit school, zodat we de trein van 12:10u naar Schiphol kunnen pakken. Bepakt en bezakt staan we op het perron als oma Riet en Anke met Daan nog even langsfietsen om ons uit te zwaaien. Nu is het echt zover. We zijn er klaar voor!
Het is rustig in de trein. Als we uitstappen check ik nog even de plekken van de kinderen, voor het geval ze iets hebben laten liggen. Alles zit weer in de rugzakjes, dus klaar om te gaan. We zijn nog maar amper richting het inchecken of ik kom erachter dat ik mijn sweater in de trein heb laten liggen. Hoe slim kun je zijn! Gelukkig zijn er genoeg kledingwinkels op Schiphol, dus binnen tien minuten heb ik een nieuwe. Gelukkig is de sale al begonnen! Ik steek hem diep in mijn rugzak, dan kan dat niet nog een keer misgaan.
De chaos op Schiphol valt mee, dus na een uurtje zitten we aan de koffie met uitzicht op de vliegtuigen. Nu wachten tot de vlucht vertrekt.
Het is een behoorlijk lange reis. Na een vlucht van zes uur naar Qatar, twee uur wachten en dan nog een vlucht van acht uur zijn we op Java aangekomen. We blijven een nachtje in een hotel vlakbij het vliegveld. De volgende dag moeten we namelijk om half drie verder naar Yogyakarta. Het hotel heeft een zwembad, dus we vermaken ons vast wel even.
We zijn zeer verbaasd als we bij het zwembad aankomen en het overdekt blijkt te zijn. Het is een bijzondere gewaarwording. We krijgen sleutels voor een kluisje waar niet alleen een handdoek in hangt, maar ook een zwembroek?! Ah! Al snel wordt duidelijk wat eigenlijk de bedoeling is. Met de zwembroek kun je gebruik maken van de sauna, een groot glazen hok, waar allemaal mannen in zitten te zweten. Allemaal met die zwarte zwembroek aan. Het ziet er bijzonder uit. Maar goed, we kunnen zwemmen!!! Dus na een duik en nog een duik, eten we wat in het restaurant op het dakterras en duiken we ons bed in. Morgen weer een vlucht voor de boeg.
9 juli
Na een lekker ontbijtje vertrekken we weer naar de luchthaven. Het wordt een dag van wachten en reizen. Onze vlucht vertrekt om 14:35, dus hangen we twee uur bij de Starbucks. We spelen 5 potjes Piratatak, lezen wat, spelen spelletjes op de IPad en dan mogen we weer de lucht in. En dan zijn we eindelijk op de plek van bestemming. Hier blijven we vier nachten om van alles te beleven.
10 juli
We worden om half tien opgehaald door onze gids. Eerst genieten we van een heerlijk ontbijt en dan stappen we in de auto. De rit duurt een uurtje. Eerst door de drukke stad en vervolgens door de rijstvelden en de dorpjes. Hier krijgen we een beeld van Java. We kennen Indonesië al wel een beetje en komen tot de conclusie dat Java overeenkomt met het beeld wat wij van Indonesië hebben.
We gaan eerst sandboarden in de duinen. Dat leek ons een leuke bezigheid voor de kinderen. Sam wil heel graag een keer snowboarden, maar en op wintersport en een verre reis is te veel van het goede. Dan maar sandboarden. Vreemde sport. Het is eigenlijk snowboarden op het zand. De plank wordt ingevet met boenwas en dan glijd je zo de zandduin af. We oefenen eerst een beetje en dan begint het echte werk. Ik houd mijn hart vast als André van de duin afkomt. Zijn fietstourtje waarbij een plastic zakje tussen de spaken komt en hij over de kop vliegt en vervolgens twee keer geopereerd moet worden, staat nog vers in mijn geheugen gegriefd..... Maar het gaat goed. Hij valt gelukkig zacht:-)
Sam en Tijn hebben de smaak te pakken. Zij racen een paar keer de heuvel af en vallen tegen het einde van de rit pas in het zand. Floortje houdt het veilig, zij gaat zittend op de plank de duin af. Pas als Sam met een enorme duik in het zand hapt, is het genoeg voor vandaag. Hij ziet zwart van het zand en lijkt wel zwarte Piet. Ook Floortje heeft het zand tot achter haar oren. Tijd voor een verse kokosnoot en dan door naar het strand.
Het is ook hier zomervakantie. Het strand ligt vol dagjesmensen. Voor het vertier huren ze een quad, waarop ze heel langzaam met hun kind een rondje op rijden. Ook staat het vol paardenkarretjes. Een rij parasolletjes met een strandmatje eronder is te huur. De verhuurster veegt met de snelheid waarmee het zand op de mat waait, het zand er weer af. Grote harten, versierd met bloemen, zijn te gebruiken om jezelf te vereeuwigen op het strand. De meeste mensen staan met hun tenen in het water, want ze hebben geen zwemdiploma en de golven zijn veel te hoog. Er zijn grote vierkante kuilen gegraven waarin blauw plastic ligt en daarop weer een laagje water. Homemade zwembaden voor de kleintjes. Iedereen geniet hier. En wij genieten van dit bijzondere schouwspel.
We gaan door naar het dorp van onze gids. Hij heeft fietsen voor ons geregeld, waarmee we door zijn dorp gaan fietsen. Maar eerst krijgen we een warm onthaal van zijn vrouw en twee kinderen. Er staat zelfgemaakte sinaasappellimonade voor ons klaar. Een chocoladecake en bananenchips. We zijn meer dan welkom. Floortje en ik maken even gebruik van zijn toilet. Het is toch wel confronterend om te zien dat hun toilet, een gat in de vloer, ook meteen de douche is en de plek waar je je tanden poetst. Naast het toilet is een grote waterput met een emmer er boven. En meteen daaraan vast zit de buitenkeuken. Een golfplatendak zorgt dat alles droog blijft als het regent. Het gebouw ervoor is hun huis. Ze bouwen in gedeelten, want na iedere verdieping moet er weer gespaard worden. Opa en oma en zus met manlief wonen er ook. Onze gids had wel ergens anders willen wonen, maar zijn ouders gaven geen toestemming. En als enige zoon ben je verplicht bij je ouders te wonen. Tradities worden hier in ere gehouden. Ik vermoed dat de slaapkamers in het nieuwe gedeelte zitten. De keuken zal wel fase drie of vier van het bouwproject zijn.
We springen op de fiets en gaan eerst naar de dorpssmid. Met drie man tegelijk wordt het ijzer gesmeden als het heet is. Roodgloeiend! Het gereedschap wat gebruikt wordt om de rijst te bewerken wordt hier allemaal gemaakt. Vervolgens fietsen we door naar een familie die tempeh maakt. Een oma zonder tanden draait aan een wiel waardoor de soyabonen in een pers komen en ontvelt worden. Na een drogingsproces worden er, in bananenbladeren, kleine pakketjes van gemaakt. Deze moeten 24 uur drogen en zijn daarna klaar voor de verkoop. Wij mogen ook even proberen de pakketjes te maken. Ja hoor, we zijn aangenomen! Oma vindt ons wel vermakelijk. En de rest van haar familie lacht met haar mee. Ik geloof dat ik ook heel hard zou moeten lachen om toeristen die een verwoede poging doen pakketjes te vouwen van bananenbladeren waarbij het ene na het andere pakketje openscheurt omdat de bladeren niet goed gevouwen worden. Origami in de keuken!
Dan door naar de familie die tofu maakt. De gids legt uit hoe dit in zijn werk gaat. We blijven hier kort en dan door naar de laatste familie waar we een bezoek aan brengen. Deze familie maakt seroendeng. Drie soorten; kip, rundvlees en kokos. Een langdurig proces van koken, indikken en nog meer koken. We proeven alle soorten. Het smaakt lekker, maar we proeven toch voorzichtig. De vliegen die af en toe op de grote schalen landen, maken toch dat je niet meer dan een hap ter grootte van luciferkopje in je mond steekt. We willen niet de rest van de vakantie met buikloop rondlopen...... En daarmee sluiten we de fietstour af. We bedanken het gezin van de gids voor de gastvrijheid en gaan weer terug naar ons hotel. Nog een duik in het zwembad en we kijken terug op een bijzondere dag!
-
12 Juli 2017 - 11:39
Do:
Leuk! Het jaarlijkse reisverhaal!
Wij gebruiken het hier als bedtime story.
Veel plezier en wij wachten met smart op het volgende avontuur.
Liefs! -
12 Juli 2017 - 11:41
Caroline Van Der Sluis:
Heerlijk! Ben weer even helemaal terug op Java!! -
12 Juli 2017 - 11:58
Jenny:
Het is weer genieten, ook van de foto's! -
12 Juli 2017 - 20:27
Oma Riet:
Wat weer een spannend verhaal,jullie beleven weer veel en je begint nog maar net.
We lezen het weer met plezier.
We zijn nu in Frankrijk en genieten van vrienden familie huis en tuin,
We kijken uit naar jullie volgende verhalen,
Heel veel plezier en geniet van alles , Knuffel en dikke kus van ons opa Joop en oma Riet -
12 Juli 2017 - 22:59
De Witjes:
Wat leuk! Joost wist niet meer waar jullie heen gingen...dus voor ons een verrassing waar het reisverhaal vandaan zou komen :-)
Heel veel plezier gewenst. Wij nog 1 dagje werken en dan toeren we naar Zwitserland.
Groetjes, Joost, Ingrid, Luc en Evi -
12 Juli 2017 - 23:10
Anneloes:
Hoi schatten , wat beleven jullie weer mooie dingen. Vooral voor mij persoonlijk een mooie reis. En dus super leuk om jullie te volgen. En vooral prachtig dat jullie bij de plaatselijke bevolking komen. Lekker seroendeng, tofu.
Geniet ervan!!! En ik lees graag jullie verhalen!! -
13 Juli 2017 - 11:45
Iris:
Leuk om jullie vakantie avonturen weer mee te maken via deze site!! Ik zal je ouders inlichten als er weer nieuwe verhalen op de site staan;0)
heel veel plezier, geniet ervan!
groetjes Iris -
16 Juli 2017 - 20:48
Tim, Daan, Denise & Anke :
Hallo lieverds, Heerlijk om jullie verhalen weer te lezen! Tim & Daan genieten er ook van en willen ook weer naar Bali ;-) Wauw Sam&Tijn wat stoer sandboarden!! Geniet lekker daar! We missen jullie nu al hoor! Zelfs Snuffie missen we hoor Floortje. :-) en lekker zo'n binnenzwembad, stel je toch eens voor dat t koud wordt haha.. dag liefies! X Anke -
17 Juli 2017 - 18:00
Corrie Jansen:
Hallo Sluisjes
Ben weer in de gelukkige omstandigheid van meelezer. Geniet van jullie belevenissen.
Veel plezier!
CorrieJ
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
