Thailand 2018

Vrijdag 13 juli
Op vrijdag de dertiende vertrekken we naar een hotel vlakbij het vliegveld van Brussel. Een dag eerder dan we van plan waren te vertrekken, want zaterdag in het zwarte zaterdag. We willen niet het risico lopen onze vlucht te missen door lange files. En we willen ook niet midden in de nacht opstaan. Een dagje eerder weg en dan in een hotelletje is de beste optie. En dat vinden we helemaal niet erg!

Het hotelletje is fijn. We genieten van een lekker ontbijtje en stappen in de auto. Met het navigatiesysteem van onze auto belanden we midden in een weiland. Dit ziet er niet uit als het parkeerterrein waar we voor drie weken een parkeerplek gehuurd hebben. Met Google maps op mijn telefoon vinden we de parkeerplek wel. We zijn er zo.

Bepakt en bezakt brengt de shuttlebus ons naar het vliegveld en na een kort poosje wachten stappen we het vliegtuig in. Klaar voor een lange vlucht.

Zondag 15 juli
Na elf uur vliegen en allemaal doodop komen we aan op Bangkok. Hier moeten we twee uur wachten en dan vliegen we door naar Chiang Mai. Het is hier inmiddels zes uur in de ochtend. We drinken op het vliegveld een kop koffie en een mangosapje. Tijn ziet de mc Donalds wel zitten, het tijdsverschil zit nog niet in zijn systeem. De Mac slaan we toch maar over. Beter van niet....

Na nog een uur vliegen komen we aan op plaats van bestemming. Het hotel ligt net buiten het centrum van Chiang Mai. Er is een lekker zwembadje, precies nog een ligstoel waar we met z’n vijven op bivakkeren en een lekker temperatuurtje. We zijn dan wel geland, maar we moeten allemaal bijkomen van het tijdsverschil en de lange reis. Sam en Tijn hebben al snel de grootste lol in het zwembad. Floortje en André doen ook gezellig mee. Ik heb nog iets langer de tijd nodig om bij te komen. Vliegen is nog steeds niet mijn hobby!

Eind van de middag lopen we richting de avondmarkt. De hele dag was het bewolkt en nu is het snikheet. En we zijn nog steeds moe. Dus het is wel even afzien om nu een wandelingetje te maken. Maar om in het ritme van hier te komen moeten we niet te vroeg naar bed. Anders liggen we vannacht wakker. Even doorzetten....

De nightmarket is leuk. We lopen een kort rondje en belanden daarna op het plein. Een beetje zoals de Dam in Amsterdam; duiven, voerverkopers, veel toeristen en een hoop verkeer. Met twee zakjes duivenvoer houden we het wel even uit. Tijn wordt hier helemaal blij van. Sam en Floortje doen leuk mee en wij kijken toe. Als het voer op is zoeken we een restaurantje. Al snel zien we een soort dakterras waar je ook kunt eten. Proberen maar. André blijkt hier al eerder te zijn geweest tijdens een tripje voor zijn werk. Ik vraag nog even goed na of hij niet ziek was de dag erna, want ik betwijfel of het hier echt schoon is. Hij zegt niet ziek te zijn geweest, dus we wagen het erop. Het eten is heerlijk. En ze begrijpen ook onze speciale wensen; een hamburger met alleen het broodje, een plak kaas en de friet. Tijn zijn bestelling gaat negen van de tien keer fout, maar hier in een keer goed. De enige misser was dat André zei: “I’ll wait two seconds for my wife” en daarmee twee witte wijn besteld had. Gelukkig had hij dat meteen door en kon de wijn weer van de bestelling af. Liever een biertje!

Maandag 16 juli
De volgende ochtend worden we om tien uur opgehaald. Gelukkig hebben we de wekker gezet, want we slapen allemaal het klokje rond en nog iets langer. Na een heerlijk ontbijtje staat onze chauffeur Somekid voor ons klaar. Hij brengt ons eerst de bergen in, waar we met een vlot de rivier afvaren. Het is een aardig stukje rijden, maar de rit is mooi groen.

Na een poosje stappen we op de bamboevlotten. De jongens bij de jongens en de meisjes bij de meisjes. Goeie verdeling! Het is leuk om te doen. De regentijd is nog maar net begonnen, dus de stroomversnellingen vallen erg mee. De jongens noemen later dat ze de stroomversnellingen het leukst vonden. Na een uurtje zijn we op het eindpunt aangekomen. Op naar ons volgende stopje.

We gaan ook naar een waterpark. Een parcours van luchtkussens waar je overheen klimt en loopt/rent. Superleuk! Iedereen heeft er meteen zin in. Zwemvest aan en gaan! Dikke pret. Tijn is de rapste van ons. Als wij in het water vallen kost het ons de grootste moeite weer op de kussens te klimmen, maar Tijn zit er zo weer bovenop. Gelukkig lopen er veel lifeguards. Zij helpen ons een handje om er weer op te komen bij de plekken waar het moeilijk zelf lukt. Het is ook best zwaar. Er zijn een aantal glijbanen, maar om daar af te kunnen moet je eerst omhoog klimmen. Ik voorzie spierpijn. Na anderhalf uur spelen hebben we trek. We eten wat bij het restaurantje en gaan vervolgens ziplinen. Floortje noemt het tokkelen, want je kunt het ook doen als je naar het klimbos gaat. Het zijn twee lijnen waar we vanaf suizen. Ook Tijn is groot genoeg om mee te mogen doen. Ik verwacht dat hij het te spannend vindt, maar hij doet stoer mee. Ik start en André sluit af. Zo weten we zeker dat niemand alleen staat. Iedereen geniet!

De kids duiken de kussens weer op. Wij hebben er even genoeg van. Er is ook een soort waterski, waarbij je jezelf vooruit moet duwen. Alleen de lifeguards kunnen het. De rest zinkt bijna meteen na de eerste afzet. Floortje, Sam en Tijn liggen eerst een poosje vanuit het water de kat uit de boom te kijken. Dan besluiten ze het erop te wagen. Sam begint. Onder luid gejuich van alle omstanders duwt hij zich een half rondje vooruit. Wat een held! Hij krijgt een groot applaus. Floortje en Sam zinken meteen naar beneden. Ik besluit het ook een keer te proberen, maar ook ik zink als een baksteen. Sam heeft de smaak te pakken. Hij duwt zich uiteindelijk anderhalf rondje vooruit en krijgt daarmee een prijs van de
lifeguards. Hij mag een gratis drankje uitkiezen. Eerlijk verdiend!

We verlaten als laatste het park. We kunnen er geen genoeg van krijgen, maar het gaat nu toch echt sluiten. Wat een topdag! Bekaf van al het klimmen en klauteren komen we aan in het hotel. We lopen naar hetzelfde restaurantje van gisteren en eten daar nog een hapje, voor we ons met de Tuktuk naar ons hotel laten brengen. Genoeg voor vandaag!

Dinsdag 17 juli

Vandaag staat de insektendierentuin op het programma en de olifantenpoepfabriek. We beginnen met de insekten. Er is een vlindertuin, heel veel soorten vogelspinnen, larven van kevers, kakkerlakken, leguanen, wat schildpadjes en wandelende takken en wandelende bladeren. We moeten wel even wat overwinnen om deze dieren ook vast te houden. De duizendpoot kriebelt enorm met al die kleine pootjes, de vogelspin sla ik over, veel te harig, en de schorpioen vind ik ook te griezelig. Er is een grote babykamer waar allemaal vogelspinnen in bakjes zitten. Je zou maar per ongeluk die bakjes omgooien.....

Na deze mini-dierentuin gaan we naar de olifantenpoepfabriek. Omdat een olifant zoveel vezels eet, kun je van de poep papier maken. Na de poep 5 x gewassen te hebben, wordt het zes uur gekookt. Daarna gemengd met boomschors of resten van poeppapier en kleurstof, waarna er van dit papje papier geschept kan worden. Na een aantal uur drogen is het papier. Hiervan maken ze van alles, wat vervolgens weer verkocht wordt. Het WNF steunt deze fabriek. Ik kan het me voorstellen. Er zijn in Chiang Mai heel veel olifanten. Als ze dan nog iets met de poep kunnen, is dat alleen maar gunstig. Aan het eind van de rondleiding maken de kinderen nog een leuk fotolijstje en stappen we weer in de auto.

We lunchen aan een meer. De rand van het meer staat vol met kleine hutjes die op palen in het water staan. Er is alleen lokaal eten te krijgen. Voor Tijn wordt het witte rijst en gekookte noodles en twee appels die ik nog in mijn tas heb zitten. Sam eet een berg gefrituurde minigarnaaltjes met limoenblaadjes. De garnaaltjes zijn zo groot als je nagel en je ziet zelfs de oogjes nog zitten. Na een klein drempeltje over gestapt te hebben, begint Sam aan zijn berg. Het blijkt erg lekker te zijn! Ik heb kip, maar de hoeveelheid pepers overheerst. Ik neem een hap en de tranen schieten in mijn ogen. Ik sta in de fik en niet zo’n klein beetje ook. Binnen de kortste keren is de anderhalve liter water die we besteld hebben op. Ik geloof dat ik nog nooit zo heet gegeten heb!

Na de lunch gaan we terug naar het hotel. De tijd vliegt hier, want het is inmiddels vier uur. We zwemmen nog wat en dan barst de regen los. Sam en Tijn houden het aardig lang uit om te zwemmen in de regen, maar de rest van de familie is al naar de kamer gevlucht.

De regen stopt ook niet zomaar. Om half acht besluiten we de regen te trotseren en met paraplu’s en regencape op zoek te gaan naar een restaurantje. We belanden al vrij snel in een smoothiebar waar we aan de mangoshakes en watermelonshakes gaan. Bergen fruit met gecrushed ijs. We genieten er allemaal van. Het vrouwtje is superaardig. Ze denkt zelfs dat ik al eerder geweest ben en bedankt me voor het terugkomen. Ik laat het maar zo. Morgen kom ik vast weer terug..... Uiteindelijk belanden we in hetzelfde restaurantje als alle eerdere avonden hier. Misschien een beetje saai, maar iedereen vindt het eten hier heerlijk en het is ontzettend betaalbaar. Met de Tuktuk rijden we naar het hotel. Niet omdat het zo ver lopen is, maar omdat de kids een ritje in de Tuktuk geweldig vinden. We passen er maar net met z’n vijven in. André zit naast de chauffeur op een soort krukje en wij zitten met z’n vieren op het achterbankje gepropt. Deze chauffeur denkt goed aan zijn benzine. We nemen de snelste route, maar dat is ook meteen de wandelroute. Bij een heel smal steegje moeten alle handen binnenboord, want anders zitten ze klem. En ja hoor, dan zijn we bij het hotel.
Laatste nachtje, want morgen vliegen we naar de volgende bestemming. Een tentenkamp zonder stroom of WiFi. We zijn een paar dagen niet bereikbaar. Wordt vervolgd!