Een weekje rustig aan

Woensdag 25 juli
Vandaag doen we niet zoveel. We starten met een ontbijtje, maar voordat we daaraan beginnen loop ik eerst naar de receptie. We hebben twee kamers met een tussendeur en de badkamer van een van de kamers heeft een geurprobleem. En dat is nog netjes uitgedrukt! Mijn neus ruikt alles, dus in eerste instantie heb ik er het meeste last van. Maar al snel kan niemand eromheen. We houden de badkamerdeur dicht. Mijn eerste missie van de dag is dus een verzoek aan de receptie of ze de stankoverlast willen verhelpen. Als het goed is, wordt het geregeld.... Bij het ontbijt hebben ze ook een geurprobleem. Het ruikt naar mottenballen en het komt in vlagen. Dat is al vreemd, maar waar komt het dan vandaan? Eerst denk ik dat de kleding van het personeel in de mottenballen heeft gehangen, totdat ik zie dat het toilet in het restaurant zit en aan de bovenkant geen plafonds heeft. Oorzaak gevonden! Ze leggen hier namelijk een soort mottenballen in de stabakken in het herentoilet om stankoverlast tegen te gaan. Ik weet niet of ze dat in Nederland ook doen, maar hier zie je het vaak bij openbare toiletten. En met mijn scherpe neus is dat niet fijn.....

Het uitzicht vanaf het restaurant is prachtig. We zitten halverwege de berg en kijken uit over de baai en de zee. Het weer is prachtig. We dobberen eerst even in het zwembad en besluiten dan naar beneden te wandelen voor een duik in de zee en een beetje snorkelen. Er zitten heel veel vissen hier. Het snorkelen is dan ook erg leuk. Wel moeten we goed oppassen voor het koraal. Als je daar per ongeluk langs schampt met je been, heb je meteen een kras. In het zoute zeewater voel je dat goed branden.....

Het water is hier heel erg zout. Als je de zee uitkomt en opgedroogd bent, kun je zo de zoutkorrels van je afrollen. Tijn is een beetje verbrand in zijn gezicht en het zout prikt op zijn neus en wangen. Sam, Tijn en ik gaan op zoek naar een douche. Er zal toch wel ergens een plekje zijn waar ze een douche hebben om je af te spoelen? Na bijna het hele baaitje af te hebben gelopen, zien we achteraf een zwembad. Daar zal ook wel een douche zijn. De kunst is dan om net te doen of je in het hotel hoort en dan onder de douche te gaan staan. We nemen een zijpad tussen de rotsen en spoelen ons dan lekker af. Heerlijk! Dat trekkerige gevoel is meteen verdwenen.

Na de lunch gaan we de berg weer op, terug naar het hotel. Hier spelen de jongens nog wat in het water, terwijl Floortje toeschouwer is en André en ik een boek lezen. Zo komen we de dag wel door.

‘s Avonds besluiten we een ander restaurantje te proberen. We klimmen hiervoor de berg nog hoger op. Megastijl hier! Goed voor onze kuitspieren. Helaas blijkt het restaurantje alleen maar op reserveringen te draaien en is er geen menukaart, maar een verrassingsmenu. Als André en ik samen waren geweest, hadden we hier ongetwijfeld gegeten, maar met drie kinderen (waarvan de jongste nog in de fase zit van witte rijst met niets erbij) is dit niet de meest handige keus. We spurten de berg weer af, naar beneden gaat tien keer sneller dan naar boven, en belanden weer bij hetzelfde restaurantje. Daar zit vandaag de hele baai! Het is propvol en is nog net een plekje voor ons boven. Er zit een enorme gekko op het plafond. Zo’n grote hebben we nog nooit gezien. Het is net een leguaan. Hij hangt op zijn kop boven onze tafel. Ik hoop maar dat hij niet naar beneden valt....

Donderdag 26 juli
Vandaag gaan we een snorkeltripje maken. Je kunt hier op een grote boot met honderd andere toeristen, maar je kunt ook voor dezelfde prijs je eigen bootje huren bij een lokale visser. Wij gaan liever met z’n vijven, dan hebben we ook de tijd aan onszelf. Bepakt met zonnebrand, sarongs, handdoeken en een jerrycan met 5 liter water lopen we de berg af. De jerrycan is om uit te drinken en het zoute water van ons gezicht te spoelen. Loodzwaar natuurlijk om dat ding al die trappen af te slepen.

Beneden in de baai ligt ons bootje al klaar. We varen eerst een stukje voordat we bij het eerste stopje zijn. Tijn besluit in de boot te blijven. Hij heeft geen zin in het snorkelen en vanaf de rand van de boot zie je ook veel vissen. We hebben wat witte broodjes meegenomen van het ontbijt. Hij kan de vissen voeren, terwijl wij het water ingaan. Aaaaahhhhhh, er zitten overal kleine kwalletjes. Ze zien er niet groot uit, maar er hangen lange tentakels aan. We proberen ze te ontwijken, maar ik ben er al snel klaar mee. Ik krijg een tentakel tegen mijn lip, mijn arm en mijn been en het prikt! Snel zwem ik weer naar de boot en ga bij Tijn zitten. Ook Sam is geprikt. Alsof ik een voorgevoel had, heb ik afterbite bij me, die ook tegen kwallensteken helpt. Daar smeren we de plekken mee in. Hopelijk zijn er bij het volgende stopje geen kwallen.

Daar valt het inderdaad mee. Wel zwemmen hier prachtige vissen. Barracuda’s, scholen gele vissen, gekleurde blauw-groene en nog veel meer prachtige vissen. We snorkelen hier ook een poosje en gaan weer verder als er vijf speedboten van een ander eiland aanmeren. Nu wordt het wel erg druk hier. Helaas wil de boot niet meer starten. De motor is ook niet meer aan te trekken met een touw. Wat nu? Inmiddels zijn we wel wat gewend. We zitten ook niet midden op zee, maar in een baai. In het ergste geval worden we terug gesleept door een vriend van deze visser, want mobile telefoons hebben ze allemaal. De oplossing is zelfs nog makkelijker. Er komt een ander bootje voorbij varen en er wordt een accu overgeladen van die boot naar de onze. Daarmee start de motor meteen en gaan we weer verder.

We komen nu bij het mooiste stukje vande trip. De Japanse tuin. Hier is het koraal nog erg mooi. We zien hele grote blauwe bollen met wuivende slierten. Blauwe en rode schelpen die sluiten als er een vis dicht langs zwemt, gekleurde torentjes en allerlei andere stukken koraal die prachtig zijn om te zien. Floortje en Sam hangen langs de boot, bij Tijn. Ze worden omgeven door kleine gestreepte visjes die niet weg zwemmen. De boterhammen van Tijn zijn inmiddels op. Floortje besluit om een visje te vangen met een zakje. Het duurt even, maar dan heeft ze er 1. Snel geeft ze het zakje aan Tijn, zodat hij ook goed kan kijken. De rest van de visjes vinden deze actie van Floortje niet zo geslaagd en besluiten in te grijpen. Ze beginnen te bijten. Als de bliksem vliegen Floortje en Sam het water uit. Dat krijg je ervan.... Snel laten ze het gevangen visje weer gaan. Een ander probleempje is, dat Sam uit z’n zwembroek is gescheurd. De broek was al van vorig jaar en op sommige plekken heel dun. Zo dun, dat hij nu door is. Gelukkig zitten we maar met z’n vijven op de boot en heb ik een sarong bij me. Die kan hij om zich heen knopen, dan zie je er niets van.

Op de volgende stop blijven we wat langer. We lunchen hier en kunnen vanaf het strand het water in om te snorkelen. Het is echt bloedheet! Geen wolkje aan de lucht en geen zuchtje wind. André, Floortje en ik gaan snorkelen, terwijl Sam en Tijn zich vermaken in de schaduw op de rotsen. Als we uit het water komen voelen we meteen weer hoe heet het is. Gelukkig hebben we alle vijf een uv-shirt aan. Anders is het niet te doen. En Sam heeft natuurlijk een sarong om... We gaan niet op het strand liggen, maar stappen weer in de boot en gaan naar ons laatste stopje.

We zouden hier schildpadden kunnen zien en gestippelde haaien, maar het enige wat we zien is dood koraal en heel veel kwalletjes. Floortje wordt nu ook geprikt. Het zorgt ervoor dat we hier niet lang blijven. We hebben genoeg mooie vissen gezien voor vandaag.....

Vrijdag 27 juli
Vandaag gaan we met de ferry naar Koh Samui. Als we uitchecken verontschuldigd de klusjesman zich nog bij André voor de stinkende badkamer. Dat probleem hebben ze tijdens ons verblijf niet op kunnen lossen. Gelukkig hadden we twee badkamers en hebben we er hierdoor niet heel veel last gehad.
Het is ontzettend grappig dat ze ons beloven dat als we volgend jaar terug willen komen, dit probleem opgelost is. We moeten er samen smakelijk om lachen. Een ander mag van de gerepareerde badkamer genieten, wij slaan over.

In een propvolle pick-up truck rijden we naar de haven. We zijn niet de enigen die vroeg vertrekken. De haven krioelt al van de toeristen die allemaal weer naar hun volgende bestemming gaan. Na ruim een uur zijn we allemaal ingeladen en klaar om te gaan. De touwen worden los gegooid en de motor draait. Dan schalt een belletje door de luidsprekers en volgt er een mededeling. “Because of extreme low tide we will ask you to move to the front of the boat. Otherwise we can not leave!”. Horen we dat nu goed? De mededeling wordt herhaald. Jahoor, we hebben het goed verstaan. We moeten allemaal naar de voorkant van de veerboot, anders ligt de schroef vast in het water. Het tij is extreem laag. Met z’n allen lopen we maar de voorkant van de boot. Hutje mutje kijken we toe hoe de boot langzaam achteruit vaart. Nadat de boot gekeerd is en vaart krijgt, loopt iedereen weer terug naar zijn plek. Hilarisch!

Rond de middag komen we aan op Koh Samui. We blijven hier vijf nachten. Het strand is hier hagelwit, het zwembad is heerlijk, verkopertjes staan hier met maïskolven en stokjes kipsaté op het strand. We zoeken een plekje in de schaduw en komen zo de middag wel door.

‘s Avonds gaan we shoppen. We eten bij de Mac Donalds, best lekker zo een keertje, en drinken voor het eerst sinds dagen weer een lekkere kop koffie bij de Starbucks. Dan gaan we shoppen. Sam en Tijn willen nieuwe gympen. Na lang zoeken komen we erachter dat ze die hier niet verkopen. Dan ziet Sam een JBLbox voor thuis. We vragen wat de box kost, maar besluiten dan toch door te lopen. Een stukje verder koopt Tijn een horloge. 100 meter verder is het horloge alweer stuk. We lopen terug en krijgen een nieuwe, geld terug is geen optie. Garantie tot de grens.....

Dan komen we weer een kraampje tegen met boxen. Sam zijn ogen stralen. Hij wil een box. Tijn wordt ook aangestoken en als de verkoper het geluid laat horen wat uit de box komt, staat hij te springen op zijn benen. Dit is slecht voor de prijs. Dat zeggen we ook lachend tegen de verkoper. Dan wil Floortje ook een box. Na wat onderhandelen en wat grapjes, lopen we even later terug naar het hotel met drie JBL-neppers en drie blije kinderen. Op de kamer testen we de boxen nog even. Gelukkig hebben we een huisje en geen kamers, anders hadden de buren vast geklaagd over lawaaioverlast. De boxen doen het perfect. Nu maar hopen dat ze het thuis ook nog doen.

Zaterdag 28 juli
We gingen gisteravond laat naar bed en daardoor zijn de kinderen nu ook laat wakker. André en ik vinden dat heerlijk. Toen ze nog kleiner waren, waren ze altijd tussen zes en half zeven wakker. Om niet alle andere hotelgasten wakker te maken, gingen we dan al vroeg ontbijten. Dan zaten we meestal om half negen al aan het zwembad. Dat is best vroeg als je vakantie hebt. Ze waren toen ook nog zo klein, dat we ze de hele dag in de gaten moesten houden. Een dagje strand en zwembad was toen heel anders dan nu. We genieten er enorm van dat we lekker een beetje kunnen uitslapen en dan aanschuiven bij het ontbijt en op het strand een boekje lezen.

Vandaag zijn we wel heel laat. Het ontbijt is al een half uur afgelopen, als ik mijn laatste slok thee opdrink. Je moet hier ook wel lang ontbijten, want het is allemaal te lekker en er is zoveel keus. Wij hebben onszelf vandaag getrakteerd op bergen passievruchten. Die zijn hier zo ontzettend lekker!

We hangen vandaag heerlijk op het strand en zwemmen in het zwembad. Sam, Tijn en ik lopen even naar de kidsclub. Daar is een klein speeltuintje met een hek ervoor. Tijn gaat even kijken of hij erin kan, maar het hekje is dicht en er hangt een bordje op. Hij komt terug om te vragen of hij er wel in mag. Ik loop even mee en lees op het bordje dat het geopend is van 10 tot 6. “Ja hoor Tijn, je mag erin van 10 tot 6.” Blij loopt Tijn naar Sam en zegt: “Jij mag er ook nog in, het is van 10 tot 6”. (Sam is nu 10 jaar oud). Waarop Sam reageert:” Je bedoelt van 6 tot 10!”. Ik hoor alleen wat Sam zegt en reageer: “Nee van 10 tot 6”. Dan begint Sam heel hard te lachen en vertelt wat Tijn tegen hem zei. Je hoeft niet eens Thais of Engels te spreken om spraakverwarring te hebben.

We doen verder weinig dan een beetje over het strand lopen en wat zwemmen en dat is heerlijk. ‘s Avonds is er voor de gasten van het hotel een bbq op het strand. Wij gaan daar eigenlijk nooit naartoe, omdat dat in verhouding heel duur is. Voor hetzelfde geld kunnen we ergens anders vier avonden eten. Als wij gegeten hebben en nog even over het strand lopen, begint er bij ons hotel voor de bbq-ers een vuurshow. De tipbox van de jongens die met vuurballen jongleren staat al klaar.
Ze boffen, want het hele strand zit vol gasten. Dat zal straks een enorme tip opleveren! Wij blijven ook even kijken, altijd leuk een beetje spektakel. Halverwege de show begint het te spetteren. Eerst heel zachtjes, maar daarna wordt het toch wel een miezerige regenbui. Binnen 3 minuten is het strand zo goed als leeg en zitten alleen onze kinderen nog met hun neus vooraan in het zand. Een enkeling trotseert de spetters en blijft nog even kijken. Na afloop klappen wij heel hard. Ter compensatie van al die gasten die er nu niet meer zijn. We laten Sam, Tijn en Floortje iets in de tipbox gooien. Toch een beetje sneu voor die jongens, die zo hun best hebben gedaan op hun showtje......

Zondag 29 juli
Weer een dagje niets doen. En toch vliegt
de dag voorbij. Als we op het strand zitten, is er veel te zien. Op het strand loopt een verkoper met zwemringen en banden in allerlei kleuren en vormen; unicorns, eendjes, watermeloenen, flamengo”s, donuts, ananassen. Hij heeft er heel veel en heeft ze allemaal aan elkaar geknoopt. De hele berg zet hij vervolgens op zijn hoofd en loopt dan het strand over om te vragen of iemand iets wil kopen. Je ziet dan alleen twee benen onder een berg waterspeelgoed. Ook staan er op het strand kledingrekken met strandjurkjes, die gretig gekocht worden door alle dames van het hotel. Vervolgens zie je op het strand en rondom de hotels allemaal dezelfde strandjurkjes voorbij komen. Ik twijfel of ik er ook 1 zal kopen. Wie weet loop ik straks ook in zo’n jurkje rond, ze zijn namelijk wel echt leuk!
Ook komen er mannen voorbij die hennatattoo’s verkopen. Met grote plastic mappen waar de voorbeelden inzitten, struinen ze het strand over op zoek naar gewillige klanten die geen tattoo willen, maar wel tijdelijk een plaatje op hun arm of been. Wij hebben drie van die klantjes. Floortje heeft inmiddels een olifantje op haar pols, Sam een muzieksleutel op zijn pols en Tijn een wolf en een tijger op zijn kuit. Ze moeten er wel iets voor over hebben, want de tekening moet minimaal een uur drogen. Het resultaat is drie blije kinderen. De vraag is of ze er nog opzitten als we thuis komen, want het blijft acht tot tien dagen zitten. Sam en Tijn hebben als besloten dat ze er op de laatste dag nog 1 nemen. Dan hebben ze nog wat om thuis te laten zien.

s Avonds nemen Tijn en ik een massage. Tijn een ontspanningsmassage en ik ik een nek-schoudermassage. Tijn vindt het heerlijk.
Zo lekker dat hij op het eind in slaap valt.
Ik moet af en toe mijn tanden op elkaar zetten, het is een stevige massage! Ik kan zelfs af en toe bijna geen adem halen als de masseuse met haar hele gewicht haar onderarmen over mijn rug duwt. Maar als we klaar zijn voelt mijn nek een stuk soepeler. Ik denk wel dat ik mijn rug nog een poosje zal voelen, hij lijkt wel beurs na de massage.

Maandag 30 juli
De dag vliegt weer voorbij. Op het strand hebben we zandsculpturen gemaakt. Tijn en ik hebben eerst een schildpad gemaakt. Uit de zee hebben we schelpjes gevist om de schildpad mooi mee te versieren. Hij is best mooi geworden. Er blijven steeds toeristen staan om ernaar te kijken. Als Sam en Tijn aan het zwemmen zijn en Floortje en ik aan de wandel, zijn er twee kinderen die onze schildpad helemaal stuk trappen. André ziet het uit zijn ooghoek, maar is te laat om te reageren. Onbegrijpelijk waar sommige kinderen lol aan beleven. We laten ons niet kennen en besluiten een nieuw dier te maken, een gekko deze keer. Na ruim een uur is de gekko klaar. Nog even een paar foto’s en dan is de zon alweer achter de horizon verdwenen.qu

We hebben afgesproken dat alle kinderen een keer met mij naar de massagesalon mogen. Vandaag is Sam aan de beurt. Ik bof, want ik ga drie keer. We kiezen allebei voor een oliemassage. Na een uurtje staan we glibberig en ontspannen weer buiten. Wat zullen wij lekker slapen!