Cambodja: een bezoek aan de tempels

Na een korte vlucht, maar voor mij lang genoeg om er goed beroerd van te worden, zijn we eergisteren aangekomen in Cambodja. We kwamen aan met regen, de lucht zag donkergrijs met hier en daar een lichtflits. Tropisch regenbuitje, waar het lekker van af koelt.
Het ziet er hier niet heel anders uit dan in Thailand, behalve dan de Tuktuks. Dat zijn net koetsjes met een brommertje ervoor. En er zijn er heel veel! Waar je in Bangkok vergeven wordt van de taxi's, struikel je hier over de Tuktuks. Ons hotelletje is vrij nieuw en ligt net buiten Siem Raep, het plaatsje waar we zitten. Het heeft een klein zwembadje, maar groot genoeg om ons te vermaken en een heerlijke kamer waar genoeg ruimte is voor ons en onze spullen.

Na een middagje spelen bij het zwembad namen we de Tuktuk naar Siem Reap om een hapje te eten. Wat een drukte! Zoveel toeristen, zoveel verkopertjes en zo ontzettend veel Tuktuks inclusief chauffeur. En allemaal vragen ze of we een Tuktuk nodig hebben..... We zagen een leuk restaurantje en besloten daar een hapje te eten. André en ik kozen voor traditioneel Cambodjaans eten, Floortje en Sam voor pasta en Tijn voor een hamburger. We hebben allemaal gesmuld. En tot slot nog een pannenkoekje bij een straatverkopertje. Heerlijk! Na nog een rondje langs de kraampjes waren we de drukte meer dan zat en zochten we ons hotelletje weer op. Nog even lezen en dan lekker slapen!

We begonnen de volgende dag rustig met een lekker ontbijtje. Sam en Tijn hadden al een Spaans vriendje waarmee ze spelletjes deden in het zwembad. Floortje las de Penny en wij lagen lekker bij het zwembad. We werden pas om een uur opgehaald om naar de tempels te gaan met de Tuktuk. Na een klein half uurtje brommeren kwamen we bij de eerste en grootste tempel van het complex de Ankor Wat. Een gigantische tempel waar heel veel mensen op af komen. Het was heet en Tijn klaagde over buikpijn. Oei, was het wel zo'n goed idee om drie tempels te bezoeken met drie kinderen? Toch hielden ze het best goed vol bij deze tempel. Een paar apen zorgden ervoor dat er wat vermaak was en de tempels hebben veel gangetjes waardoor het iedere keer weer spannend was om te ontdekken wat er om de bocht zou zijn. Na een uurtje waren we uitgekeken en gingen we terug naar de Tuktuk. De lucht zag al donker en nog voor we bij de Tuktuk waren barstte de hemel open en kwam de regen met bakken uit de lucht. Toch maar weer even terug de tempel in om te schuilen. Als snel werd het droog en gingen we op weg naar de tweede tempel. Het begon weer te gieten. Volgens de chauffeur zou het niet meer droog worden. Eigenwijs als we zijn wilden we wachten. En ja hoor, na een minuut of tien was het weer droog en liepen we door de tweede tempel. Dit keer een kleinere met heel veel gezichten in de stenen. Deze hadden we zo bekeken waarna we op weg gingen naar de laatste. Maar ook nu kwam de regen weer met bakken uit de lucht. En het leek nu echt niet meer droog te worden. De laatste tempel die we wilden zien was overwoekerd door bomen en leek ons nou juist het mooist. De film Tomb raider was hier ook opgenomen. Toch maar in de stortregen een bezoekje wagen. De Tuktuk zou bij de uitgang op ons wachten. Terwijl we bij de ingang stonden bedachten we ons. We schrokken van de grote hoeveelheid water die op het pad stond. De mensen liepen tot hun knieën door het water en een vrouw viel bijna met camera en al. Sam en Floortje zagen "een meneer met glitterpak en nette schoenen die vast een feestje had" onderuit gaan met z'n gezicht in het water. Terug naar de Tuktuk. Helaas, die was al weg. Nu zat er niets anders op dan toch te gaan. Mijn slippers zogen vast in de rode klei (de aarde is hier rode klei ipv de zwarte grond zoals wij drie kennen) en ik kwam bijna niet vooruit, terwijl ik Tijn droeg die het allemaal erg spannend vond. Slippers uit en op blote voeten verder. Floortje en Sam vonden het geweldig. Wat een avontuur! Ook Tijn werd aangestoken door hun enthousiasme en wilde zelf weer verder lopen. Het pad was inmiddels goed begaanbaar. De tempel was geweldig. De paden waren soms niet te zien door de grote hoeveelheid water. De bomen groeiden op de tempel, wat een bijzonder gezicht was. We waren op een gegeven moment verdwaald en konden niet meer verder. Omgekeerd en opnieuw de uitgang gezocht. Trappetje op, trappetje af, naar links, naar rechts, naar boven, naar beneden, weer een trappetje op. Het leek wel een doolhof. Toch de weg naar de uitgang weer gevonden en de Tuktuk die ons terug naar het hotel bracht. Ja hoor, tempels bezoeken met drie kinderen is zeker aan te raden. Wel zorgen dat het regent, anders is het echt minder leuk!